‘Zullen we iets moois maken?’

Dat is de vraag die ik als kind vaak stelde. Het trok me toen al om iets tastbaars te creëren, maar wát dat moest zijn wist ik niet altijd even goed.

Ik ben Willem Jonkers. Ik heb 18 jaar gewerkt in de strafrechtadvocatuur. Daarnaast ben ik altijd bezig geweest met klussen. Zo werkte ik tijdens een ingrijpende verbouwing van mijn kantoorpand het liefst mee met al die vaklieden om van hen te leren. Het bloed kruipt nou eenmaal waar het niet gaan kan; mijn opa was meubelmaker en mijn vader kon werkelijk van alles wel iets moois maken.

Het liefst werk ik met massief hout. Zelf een boomstam uitzoeken, bijvoorbeeld bij de boswachters van het Haagse Bos, sjouwen, laten drogen en verzagen is een heerlijk proces. Ik kan naar eigen inzicht van het ruwe materiaal een karaktervolle creatie maken. Wanneer ik na de allerlaatste schuurbeurt het hout in de olie kan zetten en de nerven spectaculair tot leven zie komen, is het feest compleet.

Het afsluiten van een succesvolle advocatenpraktijk om fulltime houtbewerker worden; die keus gaat niet over één nacht ijs. In een periode vol twijfel leerde ik van mijn Marokkaanse echtgenote het woord ‘sabr’. Dat betekent in het Arabisch doorzetten, volharden of geduld hebben. Nou, een beetje sabr leek me wel handig.

En kort daarna wist ik wél wat ik wilde maken: bijzondere en hoogwaardige snijplanken, want die zijn er eigenlijk nauwelijks. Ik had er al een paar gemaakt voor ons eigen gezin en daar kregen we opvallend enthousiaste reacties op van ons bezoek. Het zijn de blikvangers van onze borrels en etentjes. De tijd was gekomen om door te zetten: En zo werd Sabber geboren.

Ik zou wel willen weten wat mijn opa er allemaal van zou vinden.

Willem